خواب هایم هر چه دیدم، یک به یک کابوس بود 

جان من در نوش داروی بر کاووس بود  

 بیش تر خود را زدم بر خواب، شاید بگذرد 

با وضو خوابیدم و پیغمبری شد حاصلم  

گرگ و خون وچاه وننگ و قصه ی ناموس بود  

خواب هایم را رها کردم که بیداری کشم  

سهم من از میوه هایش،میوه ی افسوس بود   

چیزی از دنیا نفهمیدم از این عمری که رفت  

  مثل فکری که از اول در سر ققنوس بود